‘Bovenal de liefde’ is een blogje omdat (zoals zo vaak) ergens mee zit. Ik denk dan, door het te delen is het gedeelde smart en kan ik weer verder….
Deze week stond achteraf in het teken van heel erg geliefd zijn en heel erg niet-geliefd zijn. Echt een week met heel extreme uitersten. Dit kwam tot een hoogte- en dieptepunt op de donderdagavond 14 april 2022. Waarom ik dat wil delen? Omdat ik, hoe zakelijk ik ook ben, het toch moeilijk vind om met die uitersten om te gaan. Ik werk graag met mensen, misschien zet ik me wel eens af tegen personen die andersdenken, maar ik kan me altijd weer goed tot hen verhouden. Het is zelfs de filosofie van het bedrijf wat ik samen met mijn compagnons mag hebben: mensen-voor-cijfers. Het is zelfs de slogan van mijn politieke partij deze verkiezingen: ‘ervaar de kracht van samen’. Een politiek statement gebaseerd op de filosofie van de coöperatieve samenleving. Coöperatief werken zie je voortdurend terugkomen in mijn loopbaan. Intern accountant van de coöperatie Univé en later 8 jaar commissaris bij Univé de Onderlinge. Commissaris bij één van de grootste mensen-organisaties in het Noorden. ROC Noord- en Oost Nederland, het Alfa College. En nu commissaris bij RIBW-Overijssel. Een organisatie die vele duizenden mensen bescherming en begeleiding biedt die dat heel erg nodig hebben. Penningmeester bij Voetbal Verbindt Hoogeveen die G-voetballers probeert te helpen met sport….deze blog is een poging om dat heen en weer geslingerd worden tussen geliefd en niet-geliefd een plaats te geven.
Geliefd
Op dinsdag 12 april kwam het bericht dat mijn schoonvader Jan Coenraad Leijssenaar het niet lang meer zou maken. Direct reed ik naar het Scheper Ziekenhuis te Emmen. Mijn vrouw was daar al vroeg met haar moeder naar toegereden. Ik mocht afscheid nemen en heb hem nog kort gesproken voordat hij zou inslapen. Hij sprak woorden van dankbaarheid. Gelukkig wilde de artsen nog wat tijd geven voor het afscheid. Dus kwamen zijn lust en zijn leven allemaal nog even langs. En hij heeft veel kinderen en kleinkinderen die van hem hielden. Die extra tijd zorgden er ook voor dat hij weer opknapte en de artsen hem nog aan de zuurstof en medicijnen wilden houden om te kijken of hij verder zou opknappen. En dat deed hij. Uiteindelijk zou hij op donderdagavond rustig in slaapvallen en in de nacht overlijden, maar daarvoor kreeg hij van zijn Heer en Heiland nog 2 extra dagen. Dagen waarin hij zijn boodschap van liefde met al zijn geliefden kon delen. Liefde die hij zijn leven lang had gegeven. Aan zijn collega’s bij de Ruma, aan zijn broeders en zusters in de CGK, aan zijn broers en zussen van de familie, aan zijn vrienden en bovenal aan zijn kinderen. Zijn overleden dochter en de andere kinderen, met hun kinderen en de achterkleinkinderen. Aan zijn geliefde vrouw die hij zo trouw lief had. Alle 45 waren deze dagen in zijn gedachten. Zelfs de 2 ongeboren achterkleinkinderen vergat hij niet. Zijn liefde werd ook beantwoord. Door zijn gezin wat in deze dagen van sterven en afscheid nemen om hem heen stonden. Letterlijk op de IC-kamer van het Scheper. Maar ook figuurlijk.
Als je in de laatste uren van je leven bent, je vol vertrouwen in de Heer kunt sterven en dan de extra tijd die je gegeven is vooral wilt besteden aan het meegeven van de boodschap van de liefde aan je dierbaren, wat prachtig is dat. Wat een mooie woorden sprak hij tegen zijn kinderen en kleinkinderen. Dankbaarheid dat hij hun vader mocht zijn. Maar ook boodschappen om die liefde vol te houden en het goed met elkaar te hebben. Van de kleine dingen als goed voor elkaar zorgen tot de grote, de Liefde van Jezus Christus met elkaar te delen. Als schoonzoon voelde ik me met alle anderen erg door hem geliefd. Ondanks mijn zwakheden en fouten. Hij kon overal de verbinding zoeken en zeker voor zijn vrouw en zijn dierbaren er altijd te zijn. Hij sprak in zijn bescheidenheid over zijn falen in het leven, terwijl iedereen hem prees om de liefde en saamhorigheid die hij gaf. Wat een extreme zelfreflectie. Wat een voorbeeld in de laatste uren van zijn leven. Wat een lessen voor mij. Op de donderdagmiddag mocht ik 1 Korintiërs 13 lezen. Het leek me zeer toepasselijk. Na het lezen knikte hij enkel. Zo is het. Dit gedeelte van de brief gaat om de liefde. Zonder liefde is alles zinloos staat boven dit stuk. Hierbij de tekst:
Niet-geliefd
Hoewel het eigenlijk helemaal aan mij voorbij ging was donderdagavond ook een avond waarin het andere uiterste centraal stond. Ging het in Emmen om insluiting, in de Hoogeveense raadszaal ging het om uitsluiting. Cees Bijl bracht verslag uit van de informatiegesprekken. Natuurlijk niet helemaal onverwacht, maar als je op stille zaterdag de gespreksverslagen gelezen hebt en ze paasmaandag nog maar eens voor een tweede keer gelezen hebt, dan voelde ik toch wel het gevoel van complete uitsluiting. Ik maakte er dit tabelletje van:
Al in het duidingsdebat hadden de mannenbroeders van de SGP aangegeven dat het CDA absoluut niet in de ‘Hoogeveense regering’ mochten komen (als GB daarin zou zitten en dat kon niet anders). In mijn telefoongesprek met hun fractievoorzitter werd me niet heel duidelijk waarop deze keuze was gebaseerd. In de gesprekverslagen van CU werd dat wat milder gebracht, maar het werd wel uitgebreid toegelicht. CU is terughoudend met het samenwerken met het CDA. Beste opvallend dat onze Christelijke broeders en zusters zo uitgesproken tegen de grootste Christelijke partij van Hoogeveen zijn. GB gaf al in haar eerste gesprek aan dat zij een voorkeur had voor CU-PvdA-VVD-GB en dat er hobbels waren met het CDA. En in het tweede gesprek werd dat herhaalt. Wat die hobbels waren werd niet uitgelegd (van de 70 besluiten die de raad na juli 2020 heeft genomen hebben we 90% gelijk gestemd. Ons programma is voor 93% vergelijkbaar, dus dat riep wel vragen bij mij op). Zou goed zijn om de hobbels nog eens toegelicht te krijgen, als het maar geen opruimgesprekken worden. CDA zelf ging er erg open in. Liefst een zo groot mogelijke samenwerking tussen partijen waar je goed mee zou kunnen besturen. Dus inclusief GB. Met een mooi evenwicht tussen verschillende standpunten.
Ergens stond zelfs in een verslag dat het vooral ging om de zittende raadsleden van het CDA. Dat moeten dan Aaf-Tineke, Bert en ik zijn. Ik voelde me opeens heel erg niet-geliefd. De emotie jegens het CDA, in de krant benoemd, werd breed geëtaleerd en eigenlijk door iedereen overgenomen. Wat een uitersten op dezelfde dag. Emotie is ook een argument zie ooit iemand in een gemeentevergadering van mijn kerk. Maar in de politiek overheerst toch de ratio? Een retorische vraag. Dat is het. Zo werden emoties waarheden.
Op 30 juni 2020 mocht ik als CDA-kopman, na diverse gesprekken binnen CDA, binnen coalitie en tussen personen van de coalitie aankondigen dat wij na 3 grote verliesjaren (18 miljoen eigen vermogen verbruikt), vele gesprekken met verschillende wethouders van financiën, de grote onrust in de raad (ondermeer over 18-13) en het gebrek aan oplossingen het tijd was voor een andere route. Als commissaris van een bedrijf had ik na 1 jaar al ingegrepen, nu hebben we d’r nog bijna 3 jaren over gedaan. Veel te lang in mijn beleving en op zakelijke gronden vonden we het tijd. Wel zonder aanziens des persoons of ‘des partijs’. Ook onze eigen wethouder moest het ontgelden, ook wij waren verantwoordelijk. Maar het was tijd voor frisse wind in Hoogeveen. De gemeentesecretaris vertrok en de wethouders van GB vertrokken direct. Ook de wethouders van CU en CDA stapten op nadat ze de zaak paar maand draaiende hadden gehouden. Alleen collega Inge Oosting sprak daar toen haar waardering voor uit. Vol wantrouwen van de andere partijen gingen we de 2 laatste jaren in. Wantrouwen wat nog sterker werd toen onze, in juli en augustus 2020 bij raad en informateurs aangekondigde actie rondom de OZB, gingen doorvoeren. Een actie die helemaal los van het sociaal domein kon worden doorgevoerd en zelfs tot 0% OZB verhoging had kunnen leiden. We moesten wel iets doen dus hielden het op 15% verhoging. Later in de campagnetijd sprak één van de betrokken mij aan op dit punt ‘van jullie acties rondom het laag te houden van de OZB moest ik bijna kotsen’. Zou men daar met de huidige inflatiepeil nog zo over denken? En de framing dat CDA niet sociaal zou zijn deed veel pijn. Het CDA is een partij waarbij altijd het evenwicht tussen de 4 grondwaarden (inclusief solidariteit) gezocht word. Zowel persoonlijk als beleidsmatig hebben we ingezet op ‘nieuw sociaal Hoogeveen’. Hebben we initiatief om tot raadsbrede aanpak van jeugdhulp-kwestie te komen genomen. Vele uren hebben we gesprokken met direct betrokkenen van JW en P-wet. Deden 45 voorstellen rondom de P-wet. Deze voorstellen die in nieuw sociaal staan opgenomen hebben het enkel tot een bijzin in het betoog van de betrokken wethouder gered. Niemand vroeg ons om hier gezamenlijk mee aan de slag te gaan. Bijzonder dat alle partijen die in 2020 smeekten om nieuw elan daar de initiatiefnemers nu op afrekenen. Zo kwam het dat ik in deze blog moest terugkijken op die bijzondere week. Ik snap ook wel dat mijn schoonvader niets had met politiek….. Zou er nog weer evenwicht komen tussen ratio en emotie in de raad van Hoogeveen? Eerst maar het afscheid van de geliefde J.C. Er zijn nu eenmaal belangrijker zaken. Het allerbelangrijkste is de liefde zo leerde ik ook van hem….
