Dag Dick, 

Dag Dick, is een afscheidswoord op papier. Voor een van mijn grootste voetbalvrienden. Voor Dick Masselink. Een HZVV-er is heengegaan.

Vrijdag 18 december is een dag van tegenstellingen. Ik vier mijn 48^ste verjaardag, maar krijg in de ochtend het bericht dat Dick dan toch is overleden. Verlost denk ik dan. Jaren gevochten, meer in Groningen geweest dan hem lief was. Dick was een voetbalvriend. In tegenstelling tot onze ouders, zagen wij elkaar alleen maar op het voetbalveld. Daarom benader ik het afscheid vanuit het perspectief van het lid van HZVV zijn. We verliezen met Dick een van de grootste HZVV-fans. Natuurlijk was hij veel meer. Een liefhebbende man, zoon, broer, vader, opa. Een chef-kok. Een bekende Ommenaar. Supporter van Volco. Fietsliefhebber. Maar voor mij vooral een HZVV-er.

Dick hield volgens mij helemaal niet van HZVV an sich. Dick hield van de mensen van HZVV. In alle soorten en maten. Kabouters, supporters, sponsors, bestuurders, drukke baasjes enz. Maar wat mij is bijgebleven is dat Dick hield van de spelers van HZVV. De voetballers. Hij kende meer HZVV-spelers dan de technische commissie. Dat wist u  misschien niet, maar Dick hield tijdens zijn werk in en om de kantine ook de wedstrijden en de spelers in de gaten. En kende spelers van B1 en A1.  De talenten van de toekomst. Deze zomer was ik getuige van een gesprekje op de tribune, tijdens de Offerein bokaal, tussen een HZVV-supporter en Dick. Deze supporter wist van Dick zijn ziek zijn en informeerde belangstellend. Dick die na de kampioensreceptie van HZVV op 1 mei aan het aftellen was, gaf aan dat hij genoot van elke dag die hem gegeven was.

Mensen-liefhebber Dick in de armen van topscoorder Frank Strijker.

Otto geeft Dick zijn shirt en pet (foto EJK)

Dick in zijn kampioenshirt met Vincent

Op zaterdag 14 november kreeg ik via onze HZVV-1-app-groep om 16.30 uur zijn laatste berichtje. ‘Wat was de uitslag bij HZVV-2 en dames-1?’ Zou hij de winst tegen Drachtster Boys of de uitslag HZVV-AZSV nog met een glimlach gelezen hebben? Broek scoort in de laatste minuut. Even juichen? Of een brede glimlach. Bij het naderen van de dood…..kunnen we dan toch nog genieten van HZVV-app-jes? Dick volgens mij wel. Ik zie op de app zelfs in november nog grappen van hem. Over de verjaardag van Jan Stam, verlies van onze blauw-witte buren, over een verliespot van HZVV-1. Dan kwam gisteren dat onvermijdelijke bericht. ‘Dick Masselink heeft de groep verlaten’. Een klein berichtje. Puur technisch. Een plastisch bericht. Een bericht waar we inmiddels op zaten te wachten. Maar een berichtje waar nu zoveel verdriet achter zit. Zijn gezin, zijn familie, zijn vrienden en de voetbalvrienden hadden nog zo graag genoten van zijn aanwezigheid. Want wat een positivisme ging er altijd van hem uit. Ondanks zijn ziekte. Je zag altijd een man aan het werk, in gesprek en bovenal een genietende supporter. Zoals Henk en Ge dat aan hun kinderen hebben overgedragen. Een kleine berichtje. Dick kijkt niet meer op de app naar de tussenstanden van HZVV. Bestaat er ook een what-app tussen Hemel en aarde? Zou onze Heer iets bedacht hebben zodat wij de uitslagen mee kunnen krijgen? Zou Dick meekrijgen dat HZVV zich op de laatste speeldag gaat veilig spelen? Dat de spelers elkaar huilend in de armen vallen en snikkend uitroepen ‘je hebt gelijk gekregen Dick’.  En willen is kunnen! HZVV-1 zal knokken voor hun grootste fan! Zou Dick het met een glimlach aanschouwen?

Dick werkte altijd mee aan de sfeer in en om het team. Vooral zijn krachtvoedselacties met Dick’s macaroni zijn legendarisch. Voor hem is de saamhorigheid 10 keer belangrijker dan winst of verlies. Je wint samen of je gaat gezamenlijk ten onder. Dick een chefkok? Onzin, Dick was bij HZVV chef-sfeer, chef-warmte, chef-gevoel. Wat kon hij een team bij elkaar brengen. Hij was een soort schaduw-teammanager of elftalleider.  Oog voor de mens. De reserve die teleurgesteld is, de topscoorder die niet naast zijn schoenen moet lopen, de trainer die ergens mee worstelde en de supporter die graag de mouwen opgestroopt ziet.  Dick kookte geen eten, hij kookte sfeer, warmte en gezelligheid. Bij HZVV-1, spieren-voor-spieren-gala, bezoekjes van gemeentemensen, sponsoren, bobo’s, voor groot en klein. Hij was dan druk zoals een kok het druk heeft, maar dat kwam dus omdat hij in de voetbalkeuken, die hij omtoverde tot michellin-keuken, niet alleen eten kookte, maar ondertussen met mensen sprak, schouderklopjes uitdeelde, even een warme handdruk, even een vriendelijk woord. Dick 2 michellinsterren voor sfeer, zelfs in een voetbalkeuken. Hij kon met weinig veel doen. Natuurlijk wilde hij alleen koken met verse producten, maar mijns inziens was dat allemaal secundair aan de eerste klas producten die Dick als chef-sfeer op tafel zette.

Wat me bij Dick altijd zal bijblijven is ook zijn gevoel voor kleur en stijl. Bij de uitvaartdienst aanstaande woensdag zou hij het ook met een glimlach gezien hebben: al die HZVV-ers met iets roods. Als gebaar naar zijn rood-witte hart zullen vast alle HZVV-ers daar woensdag gehoor aan geven. Het overlijdensbericht is een kunststuk op zichzelf. Dick een man van stijl. Op kampioensdag j.l. 18 april liep hij in rode broek, rood-wit geblokt shirt en het geheel afgewerkt met rode schoenen. Niet iemand die even iets uit de kast pakt, maar een supporter die zijn clubkleuren met trots draagt. Natuurlijk ook een ‘day to remember’. En zijn afscheidswoord tijdens de kampioensreceptie. Ook dat is HZVV. Niet feestend de ogen sluiten voor de schaduw. Dick had genoten van het kampioenschap, maar keek ook vooruit. Voor de jongens van HZVV-1, voor de supporters en voor zichzelf. In september en oktober bezocht hij nog diverse wedstrijden. In november stuurde hij nog app-jes, maar dan wordt het december. De laatste maand van het jaar 2015. Het jaar waarin wij afscheid moeten nemen van Dick Masselink. Onze Dick, chef-sfeer. Mensen-liefhebber. De tranen biggelen over mijn wangen als ik type: ik mis hem nu al bij carbitschieten, nieuwjaarsreceptie, protosfinale, thuiswedstrijden, de laatste wedstrijd, de eerste training voor nieuwe seizoen, de spelerspresentatie, de eerst wedstrijd….de cyclus vervolgt haar weg. HZVV heeft misschien wel de eeuwige jeugd, maar wij zijn maar stervelingen. Daarom ‘Dick Masselink heeft de groep verlaten’. Dag Dick, je blijft een voetbalvriend in herinnering!

Je rood-witte vriend, EJK

Zoons van HZVV-supporters eren hun vader

Vier generaties Masselink bieden de wedstrijdbal aan