De coach geroerd
Heeft u dat wel eens? Er is geen ‘kleine huis-op-prairie’ op TV meer, maar spontaan springen u de tranen in de ogen. Natuurlijk als u een bericht hoort van een 21-jarige militair die voor een voor hem persoonlijk vaag doel moet sneuvelen in Afganistan, maar ook de 31-jarige Hoogevener die ’s ochtends naar zijn werk vertrekt in Hardenberg en door een onoplettendheid (telefoon, CD, snoepje..?) de vrachtauto op de andere weghelft raakt en wat er overblijft van zijn Renault Megane is een compleet wrak…..
Op de zaterdag 29 september speelden de jongens van HZVV E8 (de trotse koploper in hun klasse) de uitwedstrijd tegen Dwingeloo E4. U weet het nog wel de dag met aanhoudende regen. De jongens waren doorweekt en verkleumd. De E8 jongens moesten aantreden tegen een serieuze tegenstander. Dwingeloo had een paar stevige (compensatie-) dames in de verdediging staan. Zelfs onze aalgladde Kelly Fernando was niet tegen dit verdedigende geweld opgewassen. Hij zou dan ook slechts door een verdedigende fout de 0-1 kunnen scoren. Omdat vervolgens iedereen in hosannastemming dacht naar voren te moeten rennen en de dappere Daniël M. tegen een meerderheid kwam te staan werd het binnen enkele minuten 1-1. Na de rust zijn er over en weer diverse schermutselingen. Dwingeloo lukt het echter niet om de ballen tussen de palen te schieten. Door een frommelgoal van Ilhan komt HZVV op 2-1. Dwingeloo maakt 2-2 en in het begin van de tweede helft gaat het gelijk op. De uitbraken (echt combinatie-werk) van de HZVV-ers stranden vaak op de onverzettelijkheid van de laatste vrouw. Die overigens harder kon schieten dan 4 HZVV E8-spelers bij elkaar.
Dan volgt een dramatische episode. Natuurlijk staat het in geen verhouding tot de drama’s geschetst in de inleiding, maar toch koste het moeite de ogen droog te houden. Gelukkig regende het zo hard dat niemand er ongemakkelijk van werd. Eerst weet de keeper een afstandschot van Marc niet te keren. Sterker nog het ziet er bijzonder klunzig uit. De halfzachte bal zou moeiteloos op de borst aangenomen kunnen worden door een speler. De keeper echter realiseert zich de lessen van de afgelopen week maar half/half. Hij pakt wel de ballen in de handen, maar vergeet het lichaam achter de bal te houden zodat de inmiddels nog zachtere bal over zijn vingertoppen het doel in vliegt. Teamgenoten kwaad annex teleurgesteld. Nu staat HZVV, niet echt verdient, weer voor. 2-3 voor HZVV. Nog geen 5 minuten later weet de keeper een rollertje op te pakken en wil om zijn fout goed te maken de bal snel uitschieten. De HZVV-ers sloffen terug en Ilhan staat al klaar om zijn spitspositie in te nemen. De verdedigers zijn al verder van de goal, op weg naar de gelijkmaker, dan de HZVV-ers. U raad het al de keeper raakt de bal in de haast maar half en ons Ilhan kan de bal buiten het strafschop gebied oppakken. Ja, er was een echt jeugdveld met lijnen! Super, iets voor HZVV! Ilhan die met ere de bijnaam HZVV’s enige Gerd Muller draagt en dus niet bekend staat om zijn bijdragen aan snelle counteraanvallen, snelt richting het doel en schiet (beetje met de punter) de bal onder de keeper door. Weer een Lucky voor HZVV. De leider die op zo’n 5 meter van mij staat schiet uit z’n slof / rol. ‘Pieter wat doe je $#@^% nu!’ Û begrijpt een deel van de zin moeten voor de jeugdige lezers onleesbaar afdrukken, daarbij had het met het aanroepen van de Heer en Schepper te maken. Pieter in zijn keurige zwarte shirt, iets te strakke korte broek, nieuwe voetbalschoenen wordt er niet vrolijker op. Hij keert zijn gezicht richting de rechterpaal. Vouwt z’n armen over elkaar en houdt deze gezamenlijk voor zijn gezicht en tegen de doelpaal. Dan schiet het door me heen. Hij moet huilen. Op deze zaterdag waar hij als vaste keeper van E4 zo naar toe heeft geleefd, moet hij met grote teleurstellingen omgaan. Vrijdagavond had hij de tas al in de hal gezet. Je hoeft pas om 12.00 uur had z’n moeder nog gezegd. Maar Pieter had deze week fijn getraind. De trainer had hem zelfs apart nog een beetje keepertraining gegeven. Hij zat al omgekleed in de kleedkamer toen de lawaaiclub uit Hoogeveen hun kleedkamer binnenging. Pieter had er zin in. Maar nu de trainer zo boos op hem was, werd het even te veel. Tranen biggelden over zijn wangen en op de mouwen van zijn gitzwarte keepershirt. Geen medespeler die hem kwam troosten. Hij stond als eenling helemaal alleen. Had Erik Harteveld niet geschreven: eenzaam is pas erg als je alleen bent? Nu Pieter stond hellemaal alleen. Ik kreeg het echt met hem te doen. Realiseren volwassen zich wel hoe vormend de jeugd in het E,D,C,B-voetbal is? Helder staan me nog diverse gebeurtenissen uit C, B en zelfs A-jeugd voor ogen. Hoe vaak heb ik als zelfpsycholoog bepaalde gebeurtenissen niet gekoppeld uit ervaringen uit deze periode uit de jeugd. U begrijpt het team voetbalde even verder zonder de bezielende leiding van hun trainer/coach. Tranen in mijn ogen om het verdriet van Pieter. Hoe zou hij zich deze periode uit de jeugd herinneren? Hoe zou hij zich ontwikkelingen tot een zelfbewuste chirurg, dierenarts, schoolmeester, bankdirecteur of zelfs accountant…!? In het weglopen na de wedstrijd had ik een gesprekje met hem. De trainer had het al weer goed gemaakt (hoewel…was het niet te laat? Mijn studieboek ‘presteren met plezier’ geeft toch wel heel duidelijk aan: positief coachen!). Pieter had hele verhalen over opstellingen, rolverdelingen keeper-verdediging en anderzijds. Ik was gerust gesteld. Hij was dit dus wel gewend. Er stond hem vast een mooie toekomst te wachten. Waarschijnlijk schopt hij het nog tot international. Dwingelo heeft al veel meer internationals opgeleverd (voor het Nederlands Rugbyteam).
En toch als ik hem weer tegen de doelpaal aan zie staan dan drupt er nog een traantje op het toetsenbord. Voetbal is emotie. Wat mooi….
Tot zover de toestand op de (jeugd-) velden door EBJ Kreuzeman.