Blog je over de arbeidsmarkt voor accountants, teleurstellingen en keuzes maken. Niet lekker op je plek bij je werkgever? Wat is dan die ene vraag die je je moet blijven stellen…..
Ontslag nemen
Ontslag nemen is iets spannends. Toch moet je het zo nu en dan (zeker niet te vaak) doen. Je moet er doorheen. Als je werkgever een k-zak is dan is dat makkelijk, maar veel werkgevers zijn best aardig. Toch kun je tot de conclusie komen dat het ‘time to move on’ is. Ergens gaat er iets niet naar wens…. Zelf heb ik meerdere keren ontslag genomen. In 1996, 2001, 2003, 2004 (dat was dus eigenlijk iets te snel op elkaar) en laatst nog in februari 2021. Dat laatste was nadat ik, na een kwartaal ergens commissaris te zijn geweest, merkte dat de chemie niet goed was. De eerder keren dat ik ontslag nam was bij VB Deloitte, bij EY, Univé en bij de NAU. Best wel vlot achter elkaar. Maar graag neem ik jullie mee naar mijn eerste ontslag…
Zondag 5 maart 2023
Op deze zondag kwam ik door ziekte bij mijn geliefde Anita terecht op de SEH van Isala-ziekenhuis in Zwolle. Nu ligt die SEH recht tegenover het adres Dr. Stolteweg 25 te Zwolle. Het adres waar destijds Moret Ernst & Young gevestigd was. Ik moest die zondag denken aan mijn sollicitatiegesprek met wijlen Nico Schouten op dat kantoor. Daarover later meer. Want als je ergens gaat solliciteren, wil je ook ergens weg. Nu, dat wilde ik ook. Weg bij Deloitte. Laten we zeggen door botsingen van visies. Helaas met mijn directe controleleider, een andere controleleider en vervolgens ook met de partner P&O. Waren het grote botsingen? Niet echt. Als net afgestudeerde drs en bijna-RA (universiteit van Tilburg, studierichting BIKA (bestuurlijke informatiekunde & accountancy) was ik er heilig van overtuigt dat je IT in je controle moest opnemen. Had zelf al het nodige voorwerk gedaan, werkprogramma ‘hoe controleer je de BNG’ gemaakt enzovoort. IT-auditing was ook mijn beste vak (8) op UvT en dat ondanks dat het gegeven werd door good-old Professor Moonen (toen nog sigaar rokend op de Uni). De vestiging van mijn werkgever had net een (voor toen) grote overname gedaan (120 man d’r bij, met uiteindelijk werk voor zo’n 70) en ik kwam daar als bijdehandste drs binnengelopen. God wat was ik bijdehand als ik d’r nu op terugkijk. Ik had accountantscontrole zo goed als uitgevonden en schaamde me ook niet voor om in het persoonsblad stukjes te schrijven die ik leuk vond (en anderen helemaal niet, bijvoorbeeld over aansluiting van de tekst van de accountantsverklaring op de tekst uit de statenvertaling). Ik vond dus dat er meer aan IT-audit gedaan moest worden. Mind you het was 1994-1995. Bij mijn functioneringsgesprek had ik dat ook aangegeven en mijn vennoot P&O (ik noem hem maar Piet) had aangegeven dat er in de organisatie al één man op de RE-opleiding zat. En dat dit wel genoeg was. Overigens was die Piet ook de man die bij mijn eerste functioneringsgesprek in 1994 had aangegeven dat mijn contract niet verlengd zou worden. En beetje sneu toe keek toen ik hem zei ‘dat is wel een beetje vroeg, want ik heb een 2-jarig contract’. En Piet ging niet lang daarna naar de ziekenboeg en zou uiteindelijk helemaal verdwijnen. Toen kwam nieuwe partner P&O: ik noem hem Klaas. Hij runde samen met Jan (die mij aangenomen had tegen alle adviezen in) de tent. Dat waren overigens nog partners die meerdere koffers met stukken mee naar huis kregen en vermoedelijk daarbij ook printjes van emails waar ze dan met pen hun reactie opschreven. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie: hier moet ik niet blijven als ik me als moderne accountant verder wil ontwikkelen.
Donderdag 19 december 1996
Op donderdag 12 december 1996 ging ik met mijn Anita een dagje naar Zwolle. Broodje eten bij Franse broodjeshuis achter de Diezerstraat. Maar eerst even langs de Dr. Stolteweg 25. Daar zat kantoor van Moret Ernst & Young. Toegegeven al tijdens mijn studie wilden ze me hebben, maar koos ik voor Mazars (professor Wim Hartman en Fred de Koning c.s.). Wij waren daar om 10 uur en Anita zou even in de auto wachten, had een boek meegenomen een ging even lekker lezen. Ik naar binnen en werd naar bovengeleid naar een saaie spreekkamer. Daar zat maar één man. Nico Schouten. N.J.C. Schouten. Ik weet niet of u dat wel eens heeft gehad, maar ik was gelijk geïnspireerd en gegrepen door deze enorme Amsterdammer met veel bravoure. Hij was één van eerste RE’s van Nederland. En kwam direct to the point. We willen jou graag hebben en je wordt onze vooruitgeschoven post hier in Zwolle. Verder hoor je bij het RE-team van mij in Groningen. Wat een toffe baan, met leuke uitdagingen. In mijn geliefde Zwolle en toch niet zonder contact meet mijn ook zo geliefde Groningen. Samenwerken en het vak leren van zo’n 5 RE’s en toch ook mijn RA-titel behaleen. Daarna direct door naar VU voor IT-audit. Binnen 20 minuten stond ik weer buiten. Ik stapte in de auto en zei tegen Anita, ik heb een nieuwe baan. Zij viel even stil. In 20 minuten? Is dat wel wijs? Ik zeg, ja ik ga d’r voor. Ik hak nu de knoop door! Overigens hadden wij 1 kindje en een huis met hypotheek etc.….snapte de vraag van Anita wel….Binnen paar dagen had ik arbeidscontract etc. binnen en heb ik getekend. Maar dan, dan moet je ontslag nemen. Ik zat die dag bij een klant in Diever. De hele dag alleen aan het werk, wel wat contact met mensen van de opdrachtgever, maar toch. Ik liep natuurlijk met een steen in de maag want in de ochtend had ik het secretariaat gebeld met verzoek of ik die middag, als ik toch in Groningen was voor de kerstborrel, even gesprek kon hebben met partner Klaas. Dat was geregeld. De kerstborrel was om 1600 uur en ik moest er om 1500 uur zijn. Hij bleek later niets van een opzegging verwacht te hebben. Ik rij die donderdag van Diever naar Groningen. Steeds iets langzamer, maar ik moest er door. Liep de trappen van het statige herenhuis op naar zijn kamer. Ja, zo zei ik op zijn vraag waarom ik weg ging, ik zie hier geen mogelijkheden om RE te worden….nu, de registers gingen open. Natuurlijk kon dat wel, zeg maar welke universiteit je zou willen en wanneer wil je met je studie beginnen….nou zei ik, dat is het niet, ik moet eerst mijn RA nog afmaken, maar toch. Ik vraag me gewoon af of jullie wel op het goede spoor zitten met jullie ouderwetse aanpak. Kortom Klaas praten als brugman, maar er kwam geen spoortje van twijfel. Ik bleef bij mijn woord aan Nico. En startte op 1 februari 1997 bij MEY. Op onderstaande kantoor.
Dé vraag
Wat is nu dé vraag. Dé vraag is waarom kan er van alles wel bij een bestaande werkgever als je ontslag neemt of je ontslag aankondigt? En waarom is dat geen reguliere business? En dus als je blijft zitten gebeurd er niks? Wat is er dan bij je werkgever of bij jou veranderd? En voor mij als werkgever, met als motto ‘mensen-voor-cijfers’ is het dan ook dubbel zo belangrijk, doet iedereen nog waar zij of hij lol in heeft. Natuurlijk is werk ook soms ‘corvee’, maar er zijn ook leuke projecten te verdelen. Belangrijk is wel dat je overall gelukkig wordt, door klanten, collega’s en door uitdagingen.
Onrust
O ja, Nico Schouten en ik kregen het ook niet makkelijk, maar tot zijn overlijden op zondag 4 april 2004 hielden we goed contact. Sterker nog hij was de ideale moderne Amsterdams-Groningse accountant voor de raad van advies van Afier geweest. Een adviseur die mij ook regelmatig een schop had gegeven. Zoals hij dat ook deed als je met hem bij een klant zat en hij vond dat je je mond moest houden. BiJ Moret ging ik uiteindelijk ook weg. Ik werd er geleefd of liever ik liet me er leven. Ontelbare ritten naar R’dam, Utrecht, Apeldoorn, Noordwijk en Veldhoven. Zwolle zag ik weken niet en mij vrouw en kindjes ook niet. Natuurlijk zat het in mijn systeem of zelfs DNA, maar ik moest wat anders. Dus naar Univé. Intern accountantsdienst…daar kwam ik in de knel met mijn uitgesproken houding wat botste met de dorpscultuur van zo’n organisatie. Ook mijn humor en zeker 1-aprilgrappen waren voor velen moeizaam…dus bijna tijdens een bevalling overgestapt naar NAU. Te snel maar uiteindelijk werd het wel duidelijk: als je denkt dat je het beter kunt, doen het dan zelf. Zo heeft dit alles geleid tot de ‘mensen-voor-cijfers’ in Tynaarlo, met André, Marc, Erik een prima kantoor neergezet en met Peter, Gert-Jan, nu ook Wilfred en Rolf uitgebouwd tot NU 78 mannen en vrouwen. Fijn team om mee te werken! 12 RA’s/AA’s, 4 RE’s, RC, Mr’s in fiscaal recht en dus een ongekend en toch menselijk bubbel aan kennis daar in hart van het Noorden. Maar wel altijd de vraag blijven stellen: waarom kan iets wel als ik ontslag zou nemen…..
Oude advertentie van de mensen voor cijfers. Ergens gaat het wel goed, inmiddels al op 78 professionals…