Even stil 

Gisteravond was de kampioenreceptie van HZVV. Drie keer kampioen/promotie in laatste 6 jaar, dus we zijn wel wat gewend. Voorbereid op leuke praatjes, geouwehoer en meer van dat soort geleuter. Dat kwam er ook wel, maar wat overheerste was een moment om even stil van te worden. Meer dan voetbal. 

Na de voorzitter, de bondsbestuurder en de wethouder kreeg hij even het woord. Die kleine gezellige man. Die chef-kok van weleer. Maar ook de Rood-Witte vriend op afscheidstournee. Als hij goed genoeg is had Jan Stam gezegd. Alleen dan zal hij wat zeggen. Bijgestaan door zijn lieve vrouw was hij d’r weer. En wat velen niet weten, met een forse dosis morfine om dit allemaal vol te houden. Zoals hij de afgelopen weken steeds erbij was. Om alles mee te maken, om te genieten met volle teugen, ondanks alles. Het zit natuurlijk ook in het geslacht Masselink. Vader Henk was zo, moeder Ge precies zo. Door de week opgenomen in het ziekenhuis? Meneer de dokter dat is best, maar op vrijdag wel graag met ontslag. Hoezo mevrouw Masselink? Nou, op zaterdag speelt HZVV thuis en daar rij ik op de scootmobiel altijd naar toe. In de bestuurskamer of op de hoofdtribune hebben ze een stoeltje voor mij klaar staan. Dat is inmiddels ook zo voor Dick. Alleen zo vertelde hij, hoeft hij niet meer opgenomen in het ziekenhuis. Het UMCG heeft hem ‘uitbehandeld’ verklaard. Dick die alle jongens van HZVV-1 (maar ook 2, 3 enz.) kent, wilde hen toch ook graag toespreken. Hij sprak over zijn ervaringen op die kampioensdag 18 april 2015. Tussen de regels hoorde je hoe heerlijk hij het vond om het mee te maken. Zoals alles heerlijk is om mee te maken. Iedere ochtend als de zon opkomt mogen we daar dankbaar voor zijn. Dick vertelde over zijn spanningen in de ochtend, bij de uitslag van Balk en ‘lekker lullen’ toen iemand zei: het is ook leuker om op eigen kracht kampioen te worden. De spanning tot de 80ste minuut toen ‘de Breuk’ de 2-0 binnen kopte en HZVV klaar was voor de schaal. Dick gaf aan dat de deskundigen hadden aangegeven HZVV speelt dit seizoen onderin om promotie-degradatie. HZVV moet oppassen dat ze d’r niet uit kieperen. Dat was mooi niet gebeurd. En Dick had aan deze jongens dit seizoen, met al zijn tegenslagen veel steun gehad. Spontaan hadden de spelers op verschillende manieren hem steeds een hart onder de riem gestoken. Hij dankte de jongens daar ook heel hartelijk voor.

Toen ging Dick vooruitblikken. Hij deed dat de afgelopen maanden niet graag. Nu wel. Hij gaf aan dat de jongens in zichzelf moeten geloven. Dat de criticasters weer zullen zeggen ‘HZVV gaat er direct weer uit’. Maar Dick voorspelde: HZVV gaat bovenin mee doen! En toen kwam die bewuste zin: helaas zal ik dat zelf niet meer mee maken. De zaal muisstil. En ik, in de keuken op zoek naar een theedoek. Een mooie blauw-wit (ooit) gevonden. De tranen biggelden over mijn wangen. God, waarom moet dit zo zijn.

Dick je bent de ware clubheld.