God werkt door mensen is een blogje over OPWEKKING 22, mijn meest regenachtige opwekking ooit…! Kom van je rijdier…dat zei David de Vos, deze topspreker ging in op de gelijkenis van de Samaritaan. Beetje hulp kwam me later erg goed van pas. Een persoonlijke terugblik.
Voorafgaande
Om niet het hele weekend van huis te zijn kon ik op het trekkersveldje van camping Old Putten staan. Mooi in Elburg, handig om 2de pinksterdag weer snel op pad te zijn….het zou heel anders lopen. Op zaterdagavond vertrok ik naar Elburg. Ik reed met het blauwe busje door Hoogeveen en werd daar geconfronteerd met een muziekgroep die niet zal optreden op Opwekking…treurig, als je dan niet geloofd, waarom gebruik je dus zijn naam?
Op zaterdagavond was het heerlijk weer en toerde ik door Drenthe en Overijssel naar het pittoreske Elburg. Een toeristische route naar de oude kleine vestigingsstad. Op camping Old Putten wordt ik hartelijk ontvangen en mijn plaats gewezen. Om 21.30 uur is alles geïnstalleerd en zit ik mijn ‘leunstoel’ een 0.0-tje te nuttigen.
Alles op de plek als de zon ondergaat
Dwars door stil Elburg, langs de haven en door de polder in
Op de zondagochtend fietste ik gemakkelijk door Elburg naar Opwekking (Walibi). Heerlijk fietste ik langs de meest blije file van Nederland. Ik luisterde al Groot Nieuws op app en kwam aardig in de stemming!
Aangekomen op het Opwekkingsterrein staan er al lange rijen voor de grote tent. En ik herinnerde mijn dat Opwekking vooral het feest van geduld was…
Prachtig plekje achter een grote lege ruimte direct aan het podium. Scheelt als je op tijd bent…okay ik wist niet dat ik achter het rolstoelenveldje zat. Maar dat was ook geen probleem.
Avondmaal uniek bediend.
Singin 2022 ‘I was there’
Direct door naar lieve Hans en Margriet! Gezellig ondanks de regen. Opwekkingsbezoekers zijn niet stuk te krijgen…
Gebedsdienst
Dan door naar de genezingsdienst geleid door de topspreker David de Vos en de geweldige Opwekkingsband.
Na spetterende Opwekkingsnummers als ‘Vrijheid’ en ‘Jezus is overwinnaar’ komt de spreker David de Vos. Hij spreekt over de gelijkenis van de Samaritaan. Hij brengt het mooi naar de belevingswereld van Nederland anno nu. En man in nood ligt in de goot. De predikant moet snel door want er wacht een volle kerk met kerkgangers. De worshipleader moet nog een nieuw nummer in studeren. Dus ze gaan wel naar de kerk, maar komen niet van hun rijdier. Een klusjesman die zondagmorgen nog even een klusje gaat doen (zwart) stopt wel en gaat de man helpen. Hij zal te laat in de kerk komen en wordt gezien zijn kleding bij het koffiedrinken wat smalend aangekeken door de andere kerkgangers. Maar klusjesman hielp de medemens wel. Daarna gaat de dienst over naar gebedsgenezingsfase. Andere jaren sloeg ik deze dienst vaak over, maar ik heb ‘wat in te halen’ en wil de hele dag meemaken…..en daarbij het giet werkelijk buiten. Bakken met regen komen naar beneden. In gedachten denk ik aan mijn ‘vouwwagen’ in Elburg. Doordat ik net als in de ochtend mooi vooraan ging zitten kwam ik boven op al die gebedssessies te zitten. Zie mensen vrijwel alleen maar in tranen weglopen, zie tweetal personen helemaal uitgeteld gaan. Dan komen de getuigenissen. Genezen van long-covid, geen last meer van groepsvrees, altijd alleen, nu toch man gevonden, geen rugklachten, geur kwijt en nu weer terug, ga zo maar door. Ik wil het zo graag voelen. Die genezingsatmosfeer. Maar het lukt me niet. Een kwartiertje voor het eind ga ik naar het Compassion-café om nog wat goede gospel te luisteren….maar het was een lange dag en ik besluit met regencape, pet etc. op weg te gaan naar Elburg.
De terugreis loopt anders dan verwacht
Fiets het terrein af over schemerige entree van Walibi.
Door de enorme plassen zie ik niet alle gaten en ga languit onderuit. Daar is geen regencape tegen bestand, ben helemaal doorweekt. Verstap me nog eens en zie dan dat mijn fiets ook niet ongeschonden uit de strijd is gekomen. In tussen giet het met bakken uit de lucht. Ik kijk naar boven en denk diep na….dan ik besluit dan maar te gaan lopen. Echt soepel gaat het zeker niet. Nog 8 van de 9 kilometers te gaan. De bril had ik afgezet omdat ik door de regen toch niets zag. Ik voel even…ja hoor, bril ook nog kwijt. Ik weer terug…op de knieën door de plassen om te kijken waar de bril gebleven is…..praise the lord zeg ik naar 10 minuten waterballet: de bril is terug. Ik sta dan even te genieten dat mijn zoektocht succesvol is. Gelukkig een lichtpuntje….verder is het er zeker gevoelsmatig erg donker. ‘God, ik wil echt die genezingen wel geloven’ prevel ik nog naar de donkere wolken. Kreeg toch echt het idee dat ik 8 kilometer boetedoening voor de boeg had. Zeker nadat ik 2 werkbusjes gevraagd had of zij mij mee konden nemen en zij dat resoluut afwezen, Dus ging ik lopen langs de lange polderweg naar Elburg. Ik zal het wel verdient hebben om eens flink diep na te denken zei ik tegen mezelf. Of zou dat bedoelt worden met ‘Diep geraakt’. Als ik zo een kilometer voort gehobbeld heb, komt een stel me achter op. Ik ben het diep nadenken dan al behoorlijk zat. Ik sop aan alle kanten en loop verre van soepel. Dat was hen ook opgevallen. Wij hebben een huisje 1 kilometer verder zegt broeder Hans uit Huizen. Als je bij de ingang van het park wacht, dan kom ik daar met de auto naar toe, dan kan ik mooi de preek gelijk in praktijk brengen zegt hij lachend…..en 10 minuutjes later zit ik op een verwarmde stoel en staat de stalen ros op de fietsendrager. Zo arriveer ik rond 23.30 bij Camping Old Putten. Nog even ontdekken dat in het donker al die veldjes op elkaar lijken en dan alle natte kleding uit. Om 00.00 lig ik in een (gelukkig droog) tentje. Bekaf was ik. Ik besefte: ‘God werkt door mensen’. Door Hans uit Huizen bijvoorbeeld. Zelden meer dankbaarheid gevoeld als voor deze Samaritaanse Hans!
Genoeg van fietsen naar Opwekking, niet van Opwekking
En zo had ik het 2de pinksterdag het wel gehad met fietsen naar Opwekking, trouwens er was ook geen fietsenwinkel open…de fiets maar direct opgeladen. En met Groot Nieuws Radio Live in de oude bus toerde ik terug naar Hoogeveen….
2de pinksterdag staat de bus om 22.30 klaar voor de terugreis….een bagagevak vol natte kleding…
En ‘Rotting Christ’? Duidelijk iemand die niet gelooft in de levende God. Kom eens met 40.000 mensen zingen ‘O happy days’ en ervaar de levende God. Je kunt zo maar een Samaritaan nodig hebben. Zo herhaal ik nog maar eens : ‘ervaar de kracht van God die werkt door mensen!’ Waarlijk God leeft in mensen en daar is niets rot aan.