It was a good year 

Als u denkt wat moeten al die asielzoekers hier. Wat zijn dat voor economische vluchtelingen. Als u denkt was is het saai om lid te zijn van een kerk. Als u denkt politiek is een vervelend spel voor een paar zakkenvullers. Lees dan eens verder!Op maandag 21 december hield het CDA Hoogeveen een eerste inspiratieavond (try-out) in het Schippershuus. Onder de titel ‘tuus in het Schippershuus’ (en dus bewust van de historische plek die het Schippershuus is) gaat het CDA Hoogeveen in 2016 meerdere inspiratiesessie houden. Om u en jou te inspireren. Om sociaal, barmhartig, open, betrokken, zichtbaar en aanspreekbaar te zijn. Op deze sombere en druilerige maandagavond zitten dan een kleine 20 man in ’t Schippershuus. Het thema van de avond was ‘lessen van 2015’ of ‘lessons of 2015’. We hebben deze avond een gast uit het Hoogeveense AZC op bezoek. In dit internetartikel zal ik hem Babak noemen. Het is niet zijn echte naam. Maar sinds zijn vlucht uit Iran is zijn familie verdacht. ‘Je krijgt in Iran zo maar een auto-ongeluk’ zo stelde hij. Babak heb ik opgezocht en staat in het Iraans voor ‘jonge vader’.  Ik vroeg hem waarom hij naar Nederland gekomen was. Hij vertelde dat in Iran het christendom gelijk gesteld wordt met kanker. Het is een gezwel dat zo snel mogelijk weggesneden moet worden. Het is niet vreemd dat de islamitische kinderen met angst naar christenen kijken. Ze zijn geïndoctrineerd met de boodschap dat christenen slecht zijn.  Een van de lessen van 2015 is dus ook dat we dit moeten ontzenuwen. Het mag naïef klinken voor de tegenstanders, PVV-ers en zij die vol overtuiging ‘AZC Nee’ in Nederland roepen, maar we moeten juist met hen in contact komen. Laten zien welk een open land wij zijn. En dat wij onze bijdrage leveren om hen, die dat echt nodig zijn, op te vangen.

Babak  vertelde dat hij met zijn vrouw en 2 kinderen via een vakantievisum naar Nederland was gekomen. Dat hij het als een wonder zag dat hij met een groep van 15 andere reizigers werd toegelaten tot het vliegtuig. De rest was allemaal vaker van Teheran naar Nederland gereisd. Sommigen waren hoogleraren en specialisten die in Nederland moesten werken of naar bijeenkomst gingen. De familie van Babak werd ook doorgelaten. Een wonder dat ze niet ontdekt werden. De Iraanse douane zei zelfs ‘have a pleasant stay’.  Natuurlijk is de kans dat men zo maar Iran verlaat ook niet erg groot.  Babak had een goede baan als techneut en werkte voor grote oliemaatschappijen in de olievelden op de grens van Iran en Irak. Het was een ratrace tussen beide landen om zo veel mogelijk olie op te pompen. Daar was het ook gevaarlijk, maar niet zo gevaarlijk als Christen zijn in Iran. Hij vertelde dat toen hij naar een Christelijke gemeenschap wilde gaan hij daar eerst geweigerd werd. Ze zeiden: weet je wel dat de overheid bij houdt hoeveel mensen hier naar binnen gaan? Je verliest eigenlijk al je rechten in een corrupt en voor christenen rechteloos land! Men wilde hem en zijn familie beschermen. Lees maar eens over Iran op de site van open doors…

https://www.opendoors.nl/vervolgdechristenen/ranglijst-christenvervolging/landenoverzicht/iran/

Of dit bericht:

Babak vertelde dat hij bij aankomst op Schiphol zich netjes bij de politie gemeld had. Hij had zich netjes voorgesteld en aangegeven dat hij en zijn familie op de vlucht waren. Vervolgens gingen ze naar Ter Apel. Voor onderzoeken en registratie. Dan naar Budel, Wageningen, Arnhem en in mei 2015 kwam ze in Hoogeveen terecht. Zes verhuizingen sinds december 2014. Met z’n vieren wonen ze in een dubbele cel. Inmiddels konden ze naar een grotere cel, maar de kinderen wilde liever niet meer verhuizen. Ze zijn nu één jaar in Nederland. Babak liet mij zijn status-pas zien met daarop de vermelding dat hij tot december 2019 sowieso mag blijven. Hij vertelde dat zij inmiddels bericht hebben van de COA dat zij in Woerden mogen gaan wonen. Dat kwam prachtig uit omdat Babak inmiddels een baan heeft gevonden bij een handelsorganisatie in zaden en gewassen in Den Haag. Zijn kennis van Farsi (Iraanse taal), Koerdisch, Arabisch en Engels zorgde er voor dat hij een contract kreeg aangeboden. Nu is het wachten op het beschikbaar komen van een woning in Woerden. Hij sprak met de uit Woerden afkomstige Hilma Mastwijk en die kon hem verzekeren dat er in Woerden goede christelijke scholen waren. Het is niet bijzonder dat Babak daar als eerste na vroeg.  Toen ik hem vroeg of hij weer zijn huis, tuin, familie, mooie Hyundai etc. achter zou laten om naar een vreemd land te reizen, maanden in een kamer met zijn familie te wonen in een gebouw met 1.100 toch wel gestesste mensen, begon hij te vertellen. Over de schaduwen van het jaar 2015, maar dat hij de zonnestralen goed kon waarnemen als hij in de avond naar het bedje van zijn zoons keek. Deze 4 en 6-jarige jongens sliepen heerlijk en veilig. Op hun gezicht verscheen in de slaap zo nu en dan een glimlach. En wist Babak dat het goed was. Daar deed hij het voor. Kijkt u nog wel eens bij uw kinderen als ze slapen? Lacht u nog wel eens in uw slaap? De laatste dagen sliep ik slecht. Maar ik zag niet veel glimlachen. We maken ons druk. Over kerst, werk, studie en dat soort dingen. Glimlachen we nog wel (in onze slaap)? Babak zette alles overboord om dit te bereiken. Maanden geleden sprak ik hem ook. Hij was aangedaan dat zijn huis en auto verkocht waren. Ik weet niet of dat door de overheid gedaan was, maar hij was toen echt alles kwijt. Had nog geen status en was echt verdrietig. Nu in december staat hij, een blij en wijs man, de CDA-ers toe te spreken. Hij vertelde dat hij veel steun had gehad aan bepaalde Hoogeveners. De familie S. had hem en zijn vrouw echt door de moeilijk periode geholpen. Nuchtere Hoogeveners die hun hand uitstaken naar dit gezin. Babak gaf aan dat het een goed jaar was. 2015 was voor hem ‘a good year’.  Daar moest ik toch wel even van slikken. Het jaar 2015 was voor mij het jaar met discussies over de stadbus, drugsbeleid, museum, begrotingen en schoolgebouwen. Maar Anno Wietze zei het mooi bij zijn reflectie op 2015: de wereldproblemen met hun complexiteit zijn ook in Hoogeveen aan de orde van alle dag. In het inkijkje in het leven in het AZC gaf Babak ons ook al dat beeld. Mensen die niet tegen harde geluiden konden en op een 25-mans zaal moeten slapen. Mensen met verveling, geen uitzicht, geen toekomst, onzekerheden. Dat is vaak het derde trauma. Eerst de reden om te vluchten, dan de vlucht met mensenhandelaars en andere risico’s en dan de rust of onrust van het maanden of zelfs jaren wachten in onzekerheid. Dé les van 2015 voor Hoogeveen was volgens Babak dan ook: laat ons in vredesnaam iets doen. Schoonmaken, opruimen, onderhoud, werken, klussen, sporten. Als de mensen maar hun gedachten kunnen verzetten. De druk moet even van de ketel. De vertaling ‘the pressure of the kettle’ kwam uit het rijtje  ‘van Gaal-engels’ maar we wisten allemaal werd er bedoeld werd. Hoe krijgen we de inwoners in beweging. In Arnhem heeft stichting Present wat dat betreft een mooi voorbeeld gegeven.

http://stichtingpresent.nl/arnhem/nieuws/vluchtelingen-present/

Ja maar, we kunnen toch niet alle asielzoekers gaan helpen? Ik moest denken aan uitsrpaak van moeder Theresa: ‘If you can’t help 100 people, just help one’.

De lessen voor ons: asielzoekers zijn ook gewone mensen die alles verlaten hebben en die meer dan wij welvarende westerlingen stress hebben. Ze willen zich graag nuttig maken. Iets doen voor het land waar ze geland zijn. Babak zei: Nederland is nu mijn land, ik zal voor dit land werken om het te bedanken voor de mogelijkheid die mijn jongens hebben om hier op te groeien in christelijke omgeving. Zonder vervolging, zonder corruptie met mensen die leven volgens drie principes:

Love

Friendship

Honesty

U begrijpt, het was bij ons CDA-ers wel even stil. Zo veel over hebben voor het geloof, terwijl wij vaak leven zonder of op afstand van God. Zo veel opofferen om je kinderen in vrijheid christen te laten zijn. Dat maakt mij deze kerst heel stil. Een traan kruipt over mijn wang. Waar maak ik me toch druk over….het gaat alleen maar om liefde, vriendschap en eerlijkheid. Wijs man, deze Babak.

Tenslotte: het is helemaal niet eng om contact te hebben met asielzoekers. Het zijn warme mensen. Ze zijn niet uit op uw geld, uw dochter of andere zaken die u dierbaar zijn. Ga in gesprek. En om terug te komen op de openingszin. Wat ben ik blij dat in een kerk deze Christenen mocht ontmoeten. Eerlijk is eerlijk: daar kan geen preek of Bijbelstudie tegenop. We lezen in de bijbel dat Jezus zijn discipelen vroeg alles te verlaten om Hem te volgen. Dat wordt blijkbaar nog steeds door Hem gevraagd. Dat is niet saai. En dan de spelletjes spelende zakkenvullers uit de politiek. De CDA-ers waren deze avond muisstijl. Ik zie in de politiek oprechte mensen, die voor een onkostenvergoeding dagen of avonden investeren om van Hoogeveen een goede samenleving te maken. Mensen die open staan voor de ander. Voor hun problemen. Mensen die muisstil zij als deze wereldproblemen op eens ook in onze gemeenteraad aan de orde zijn. We moeten beslissen (met hulp van vice-majors, major en civil servants) over veel geld. Voor alle 55.000 + 1.100 inwoners.  Er wordt geen zak gevuld. Er wordt hard gewerkt, vakanties besteed, gestudeerd en gesproken. Bijvoorbeeld met ‘de stelling van de dag’ de hele zaterdag op pad. Zat ook liever een daggie achter men PC stukkies te typen, maar de wereld is buiten. En de wereld is Hoogeveen.

Ik wens u een fijne kerst en wat was u les van 2015? Ik wil wel zeggen, voor mij geldt ook wel: alles is relatief, uitdagingen op het werk of in je persoonlijk leven bijvoorbeeld. Dat verbleekt bij het verhaal van Babak…God bless you!