Dit jaar is afscheid nemen toch al een thema, nu ook van rood-witte vriend Eduard van der Goes. Deze warme voetbalvriend mocht 64 jaar worden. Ontroerend was ons appcontact dit jaar vanuit verschillende ziekenhuizen.

Eduard reist in jaren 80 en 90 van de vorige eeuw vaak met de trein. Ik ook. We spreken elkaar op het koude station in Hoogeveen. Hij met een warm kopje koffie op weg naar zijn werk als manager bij de travel agency van de NS, ik op weg naar college, cursus of werk. We spreken over onze gezamenlijk liefde: HZVV. Zo zal het jaren aan gaan. HZVV-1, businessclub-events, reizen en natuurlijk het klaverjassen. Eduard is er altijd bij. Hij is aanwezig, maar bescheiden en vriendelijk. In 1994 schrijven Barbara en hij hun vof in bij de KvK. In 1995 starten ze toerkoop reisbureau van der Goes. Vele duizenden reizen organiseren ze, geven mensen onvergetelijke herinneringen en reizen zelf ook de wereld over. Ik vergeet nooit weer onze schrik toen we hoorden dat jullie op de ochtend van de fatale dag in MH17 hebben gezeten. Gelukkig waren de ‘Russen’ niet zo vroeg opgestaan…

Nooit deed BC HZVV en de vereniging HZVV te vergeefs een beroep op deze ondernemers. Bij verlotingen en veilingen, o.a. voor het nieuwe clubgebouw en al dat soort HZVV-hoogtepunten, is Toerkoop van der Goes aanwezig als sponsor. Altijd weer bereid om bij te dragen aan onze rood-witte club. Reizen en vooral samen zijn met mensen dat stond altijd centraal in het leven van Eduard.

Op 4 mei appen we over onze verschillende ziekenhuistrajecten. Om 10.37 uur die dag spreken we af dat als we beiden uit de ‘medische ellende’ zijn, we bij HZVV een biertje (of rivella) gaan drinken. Eduard reageert: ‘Jij ook veel sterkte natuurlijk. Samen een biertje na afloop zou fantastisch zijn’. Ondanks zijn ziekte blijft Eduard steeds informeren hoe het met mijn operatie en het herstel gaat. Dat loopt goed af. Eduard zelf gaat steeds minder. Niet meer eten, infuus, afvallen, operaties, chemo’s en steeds zieker worden. Ons biertje gaat er niet meer komen. De gezamenlijke goede afloop is er niet gekomen. Op 31 oktober zijn we voor het laatst samen bij HZVV. Geen gezellig samenzijn, geen klaverjassen of darts, geen wedstrijd van HZVV-1, maar afscheid nemen. Zelden zo’n warme en meelevende voetbalvriend gezien. Ons laatste appje was van 19 oktober.  Zelf ben ik blij om weer met HZVV TV op pad te zijn. Ik weet dat hij ondanks zijn zwakke gezondheid kijkt. Daarom open ik de uitzending met ‘Eduard we denken aan je’.  Geen omhaal van woorden die toch niets zeggen. Slechts een blijk van verbondenheid. Om 22.00 uur die dag krijg ik zijn laatste appje, hij had het gehoord. Op 28 oktober geeft zijn lichaam de strijd op.

Eduard is begonnen aan zijn laatste reis. Wat een mooie uitspraak en mooie zin op zijn kaart. Treffend in eenvoud. De reiziger en de reisorganisator is zelf ook begonnen aan zijn laatste reis. Normaal wens je iemand een goede reis. Nu zou ik zeggen een behouden aankomst, Eduard! Dank voor je steun, ik zal je niet vergeten!