Hoogeveense jongens uit op Urk
Op de zaterdag dat HZVV-1 onfortuinlijk verloor op spakenbrug, waren de Hoogeveense jongens van HZVV-4 een dagje uit op Urk. Om ongeveer 13.00 uur vertrokken een viertal auto’s voor een interessante tocht door de drie provinciën. Nadat langs verschillende wegen de auto’s van deze Auto Voetbal Oriënteringstocht bij de Gasterij de Blauwe Hand de 12 spelers en 2 supporters weer bij elkaar gebracht hadden, reden zij in colonne naar Vollenhove….Aldaar gingen zij wederom uit elkaar. De eerste groep met een zwarte Italiaanse sportauto aan de kop koos voor de toeristische route. Achteraf is het plezierig gebleken dat de Urkers pas vrijdags om 21.00 aan land kwamen. Hierdoor konden zij op de zaterdag namelijk pas om 15.00 aftrappen, een tijdstip dat wij net konden halen. De eerste groep zo gezegd volgde de toeristische route. Na Vollenhove sloegen zijn resoluut links af richting het poldergehucht ‘Kraggenburg’. In het natuurgebied waar ooit de medewerkers van het Waterloopkundig Laboratorium hun proeven uitvoerden, verwonderden de HZVV-4-spelers zich over de hoogte van het verval van het oude en het nieuwe land (de Voorstersluizen, nabij het Smeenge gemaal). Daarna vervolgden zij hun weg naar het oudste deel van de NOP: het mooie eiland Schokland. De ene kerk en de diverse ‘huizen’ vertellen ieder een historie van armoe en afzien. Niet voor niets staat het op de lijst van cultureel erfgoed van de UNESCO. Een uniek stuk polder geschiedenis; Schokland was eeuwenlang
een dichtbevolkt eiland in de Zuiderzee. Het eiland werd op bevel van Willem lll in 1859 ontruimd. Na het droogleggen van de Noordoostpolder bleef Schokland over als een vergeten monument. Een momument dat nu uitsteekt boven het polderlandschap alsof het zeggen wil ‘ik was hier reeds voor u’. Wie een gevoel wil krijgen bij dergelijke eilanden en zelfs de voetbal die daar gespeeld werd raad ik aan te lezen ‘Hard Gras 12; september 1997. Het verhaal ‘werkeiland Lelystad’. Wij vervolgden onze weg naar dat andere eiland van de NOP: Urk. Nadat de cultuurminnaars van HZVV-4 hun verwondering hadden uit gesproken over de Hollandsche Eenheids Worst zoals dat bij ieder dorp (we waren inmiddels in Ens) in de woningbouw, het stedebouwkundig patroon en de indeling van de openbare ruimte tot uitdrukking komt. Zonder Rolf weet de eerste groep via binnenwegen (Tollebeek), langs bieten en uien, het sportpark de Vormt te bereiken. In de verste verte geen druppel zeewater te ontdekken, maar al gauw wordt duidelijk dat wij toch het ‘vasteland van de polder’ hadden verlaten. Al was het alleen al door de vele kotters die in goud aan de oren van de diverse spelers hingen.
In Urk worden de kleedkamers (het lijkt wel friesland) box genoemd. Slechts Henk en Berry voelen zich er, door de hobby’s van hun vrouwen, prima op hun gemak. In box 11 worden wij door Trainer Cor toegesproken, door zijn mededeling moeten wij direct voorafgaande aan de wedstrijd het verlies van één van onze spelers verwerken. Deze week, zo had Cor begrepen uit betrouwbare bron in grote nabijheid van de ledenadministrateur, had Arno ten Kleij zijn lidmaatschap beëindigd. In de aflopen vier seizoen heeft hij toch maar mooi een 6-tal wedstrijden voor ons weten te spelen. U begrijpt dergelijk verlies wordt maar met de grootste moeite verwerkt. Mede doordat de gemeentelijke feestavond van vrijdag 28 september voor een aantal spelers nogal doorwerkte op de zaterdagmiddag , begon het vierde vrij mat aan de wedstrijd. De Urkers speelden een vorm van Engels voetbal. De laatste man gooide de bal over onze verdediging richting de twee fysiek sterke en ook balvaardige spitsen. De rest zo memoreerde Cor in de rust; stond slechts in het veld omdat ze anders geen 11 man hadden. Wat dat betekende voor een (groot) aantal HZVV-4 spelers, die steeds met de grootste moeite deze ‘aanvulling’ in bedwang konden houden, is niet duidelijk. HZVV-4 speelde verzorgd voetbal (met veel balverlies). Iedere keer werd er weer gepoogd een aanval via combinatievoetbal op te zetten. Via één van deze aanvallen krijgt Wiebe op links de bal. Zijn voorzet met links draait langs de Urker verdedigers. De gelegenheidsspits van het vierde is in gedachten deze middag gestopt met voetballen. De bal komt namelijk een meter of 2 hoog op hem af. In deze houding zit er niets anders op dan te proberen deze afdraaiende voorzet met een omhaal in het netje te deponeren. Later word dit moment omschreven als de leukste actie van de wedstrijd: een spits die achterovervalt, zijn voeten even omhoog, het achterwerk al in neergaande lijn. Zo ploft er 100 kg in het stof en gaat een kans verloren. Als even later deze gelegenheidsspits weer een mooie kans mist en Marco via een mooie heupzwaai een Urker in het strafschopgebied vloert, zijn de wissels voor de tweede helft bekend. Geheel vrijwillig zullen deze spelers het veld verlaten voor Wollie de Jonge en Cor Schelhaas, die tandenknarsend de eerste helft met een 2-0 ruststand hebben aangekeken. Al 2-0, want 5 minuten nadat Urk de penalty benut heeft, weet zij uit een schot van de rechtsbuiten, die via de paal het veld weer in springt, nogmaals te scoren.
In de tweede helft gaat HZVV verder onder het motto (geldig voor meerdere elftallen in onze club): goed voetbal, moet (doel-) punten op leveren. Henk lobt net naast, kopt op de lat, de keeper weet een schot van Bert en Jaap over de lat te tikken. Uit een inworp van Bert, na goed doorkoppen van Henk, weet Cor S helaas niet te scoren. Hij denkt de bal met de binnenkant schoen binnen te tikken. Helaas was de oog-voet-coördinatie niet optimaal. Als de Urkers geen zin meer hebben of geen kans meer krijgen van de Veen-drenthen, vind de scheids het genoeg. De beloofde extra tijd lijkt op een belofte in verkiezingstijd. Als het zover is weet de scheids nergens meer van. Mogelijk dat hij naar Trainer Cor heeft geluisterd: al blijven we 3 uur zo voetballen die bal wilde er vandaag toch niet in. Dan maar onder de (ook al) ijskoude douche.
Toen HZVV-4 eindelijk, vermoeid de kantine bereikten werd er bij SVU (sv Urk) op zo’n viertal velden nog gevoetbald. Dit bleek het bekende ‘hobby-voetbal’ te zijn. Urkers, aan hun bagage te zien, veelal ook zeevarend, die met 8 elftallen nog bezig waren met hun onderlinge competitie. Wat me onmiddellijk opviel was het grote aantal spelers dat zonder (KNVB-verplichte) scheenbeschermers speelde. Zeker als je dat vergelijkt met de hardheid! Gebikkeld werd er bij het leven. Rondom de velden zaten spelers (zo te zien uitgespeeld) met grote witte bakken (met opschrift UK 177) gevuld met ijs en kleine bruine flesjes. Kleedkamers hadden ze niet, maar op deze manier waren er wel vele liefhebbers aan het voetballen. In totaal heeft het sportcomplex van Urk ook zo’n 7 sportvelden en een schitterend hoofdveld. Daarnaast hebben ze nieuwe, net ingezaaide velden klaar liggen voor nog zo’n 4 voetbalvelden.
Tegen 18.00 vatten de Hoogeveners de terugweg aan. Natuurlijk over een andere route dan de heenweg. Zoals een goed georganiseerd elftal betaamd was het ‘opsteken’ al gepland. Cor S had in een authentieke omgeving een leuke tafel gereserveerd. Opvallend dat zelfs hier ‘Feyenoordvlaggetjes’ hangen. HZVV-4 verorbert een paar kg zigeunerschitzel in Giethoorn. Ondanks het verbod om niet meer het woord Urk te gebruiken, hield het de voetballiefhebbers nog de hele avond bezig. Pas toen Cor T de Wurtlitzer gevonden had en het beroemde nummer van Wim Sonneveld (wij zijn al wat ouder, maar zou oud hoor ik u denken) rolde uit de speakers van de jukebox, kwam de sfeer weer terug. Of kwam het doordat Berry steeds extra rabarber bijbestelde….
Enkele spelers waren blij dat zij 8 uur later een stuk fitter weer thuis kwamen dan toen ze weggingen. En achterin de zwarte sportauto was het opmerkelijk rustig toen men ontdekte dat de stoelen ook achterover konden …….
Blijft leuk dat Vierde.
Of dat kwam door onderstaande kerel is de vraag…..
Doelman Timmie
